Goed nieuws. Na het boutwaer richt de zomer zich nog een keer op. Juus op tied voor het Zomerparkfeest. Van de waek ben ik de nieuwe festivalvlag gaan kopen.
Het is een interessant ontwerp, typografisch sterk. De nieuwe vlag steekt bij ons samen met de allereerste uit. Omdat ik aevel niet zo hoog op een ladder durf te staan, zijn we voor dit jaarlijkse ritueel afhankelijk van de gewaardeerde equilibristen Peer en Röbke. De eerste Zomerparkfeest-vlag is al ruim een kwart eeuw oud. Het is die met het onovertroffen logo van Hein Sax. De uiteenspattende muzieknoot en de geblokte lettertjes.
Laot gaon, Fredericus! Nog meer goed nieuws. Een van onze favoriete winkels heropent volgende maand. Vorig jaar november brak brand uit bij kringloopwinkel De Boerendans. De schade door rook en water was enorm. Afgelopen maanden is hard geknuurd. Het is nog wachten op een nieuwe pui, dan kan aevel De Boerendans weer open. We hebben er in het verleden prachtige vondsten gedaan. Met als absolute topper een volle fles Boonenkamp uit Tegelen. De kruidenbitter zou ene Hubert Underberg hebben geïnspireerd. De Duitser was werkzaam in Tegelen, waar hij er kennis mee maakte. Door goed zijn ogen en neusgaten open te houden, ontraadselde hij de geheime receptuur. Daarmee ging hij in Pruses aan de slag. De rest is geschiedenis. Aevel… de wieg van de wereldberoemde Underberg zou alzoeë in Tegelen hebben gestaan. Ere wie ere toekomt.
Nog meer geschiedenis. De Molukse gemeenschap herdenkt dit weekend zeventig jaar aanwezigheid in Venlo. In het voormalige clubgebouw van Quick Boys is een pop-up-expositie ingericht. We waren er afgelopen donderdag en kregen een rondleiding van Tasilo Pieck. Je loopt langs een tijdlijn. Het verhaal begint in de zeventiende eeuw als de VOC de specerijenhandel op de Molukse eilanden veiligstelt. Vooral peper en kruidnagels zijn goud waard. Meer nog zelfs. Zeventig jaar geleden werden KNIL-militairen met schepen naar Nederland overgebracht en hier over verschillende locaties verdeeld. Het barakkenkamp uit de periode van de Wederopbouw voor de Blerickse kazerne was zo’n plek. De belofte was dat ze na een half jaar zouden mogen repatriëren. Het bleek een loze belofte.
Wat ons vooral trof in de expositie waren de foto’s uit familiealbums en de ermee vervlochten verhalen. De vervlogen hoop op terugkeer en het beschadigde vertrouwen in de Nederlandse overheid. Aevel ook de ongelooflijke kracht van het samen overwinnen van tegenslagen. De geschiedenis van de inmiddels vier generaties Venlose Molukkers maakt onlosmakelijk deel uit van onze collectieve historie. Dat gegeven maakt de pop-up-expositie zo belangrijk. Gelukkig is het begrepen. Gisteren werd bekend, dat de tentoonstelling met enkele weken wordt verlengd.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Leave a Reply