Alderwets gezellig. Zo werd de sfeer omschreven door een van de gasten tijdens Snacker Venlo in het Ald Weishoes afgelopen zondag. Het alternatief voor Lekker Venlo was een eerbetoon aan onder meer het frietei, de kroket en op het laatst de frikandel speciaal.
Snacks. Michelinsterren najagende lekneuze doen er neerbuigend over. Door de initiatiefnemers van Snacker Venlo werden ze op het schild van de roem gehesen. Terecht, volgens mij. Momenteel loopt de reclamecampagne Venlo Wereldstad. Iedereen deed er lacherig over. ’t Stedje een Wereldstad noemen? Gefundenes Fressen voor näölers. Aevel uit historisch onderzoek is mij duidelijk geworden dat Venlo inderdaad een Frituur Wereldstad is.
Nou ja, ik heb ook aanwijzingen dat er in een andere stad al in de jaren negentig van de negentiende eeuw petatte friet werd verkocht. In Mestreech, aevel… toen ik dat ontdekte, kreeg ik terstond last van de geheugenstoornis waaraan onze demissionair minister-president ook lijdt. Ik heb er alzoeë geen actieve herinnering meer aan. Heel erg jammer voor Mestreech, echt. Bijzondere onderdelen van het festival Snacker Venlo waren de Vetloop en een tombola met als hoofdprijs een schörkker met zakken voorgebakken friet. Naar verluidt vijftien kilo. Burgemeester Antoin Scholten was de gelukkige winnaar. Hij heeft ze niet mee naar huis genomen, maar ter plekke gefrituurd en uitgedeeld. Alderwets gezellig, alzoeë.
Iets totaal anders. Un gas jaor truùk kreeg de sopraan Nienke Nasserian de Prix d’Orange. Het is een aanmoedigingsprijs van Sociëteit Prins van Oranje voor jong creatief talent uit de gemeente Venlo. Deze week stond ze volop in de aandacht van de landelijke media met haar nieuwe voorstelling Rise. Het is een zelfhulpopera, die handelt over het individualisme in de huidige tijd. Hopelijk komt de voorstelling ook naar Venlo.
Tot slot. Deze week was de Vierdaagse van Nijmegen. Een schitterend evenement. Ik ben in gedachten met enkele kennissen meegelopen. Met Ciske Visser bijvoorbeeld, gepassioneerd collega-parcaholic sinds decennia. Hij wandelde de veertig kilometer. Ook Paul Hesen deed dat. Af en toe kan ik hem verleiden tot een bezoek aan De Koel. Als we dan na afloop naar het BerghCafé zijn gestiefeld, ben ik zoeë meug wie un maaj. Aan hem is aevel niks te merken.
Previous Next
Een bijzondere Vierdaagse was het voor Danny van Cleef, uitbater van erotheek Piccolo aan ’t Schriksel. Hij liep de laatste kilometers in een apenpak. Om de aandacht te vestigen op Project Speak Now, een stichting voor slachtoffers van seksueel misbruik. Brouwerij Guilty Monkey sponsort hem. Vandaar het apenpak. Het geld gaat naar Project Speak Now. Danny van Cleef was voor mij dé ster van de Via Gladiola.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Leave a Reply