Zo, het zit erop. De vlaggen van het Zomerparkfeest zijn opgeborgen. Het leven draait mede om herinneringen en die zijn deze editie van het festival volop gemaakt. Neem het memorabele optreden van de The Haunted Youth. Ik kende ze alleen van naam. Het werd een van de hoogtepunten.
Het was alsof je bij het openen van een oester uit een spanen mandje een parel aantreft zo groot wie unne köls. Sophie Straat in de bloedhete tent was ook een parel. Een rasartieste, geëngageerd en gedreven. Met een relevante politieke boodschap.
Peaches zorgde voor tegenstrijdige reacties. Het optreden van de Canadese is de hemel in geprezen of met de grond gelijk gemaakt. Jaren geleden waren controverses schering en inslag bij haos alle edities. Leo Bassi stond poedeltje neks op het podium. Goot een grote pot honing over zich heen en ging in een soort douchecabine staan. Ineens dwarrelden er duizenden donsveertjes omhoog. Als een kuiken van een onbekende vogelsoort stapte hij uit de cabine, boog en was van het podium verwenen. Jubelende en woedende reacties volgden erop. Evenzeer poedeltje neks ontstak Chris Lynam siervuurwerk vanuit zijn achterste. Sommige toeschouwers stonden van verontwaardiging op hun achterste benen. En toen was er tijdens deze editie Peaches. Provocatieve teksten, muziek als mokerslagen en een performance die zinderde. Bezoekers genoten, bezoekers liepen geschokt weg. Zomerparkfeest old skool, kortom.
Interessant contrast. Afgelopen donderdag keek ik naar Europese wedstrijden van Nederlandse clubs. Af en toe waren er shots van de tribunes. Er stonden tig mannen tussen met ontbloot bovenlijf. Ze dansten in een wilde choreografie. Niet iedereen had een Olympisch figuur, op zijn zachtst gezegd. Ook neks alzoeë, aevel nemus die zich geroepen voelt om op Facebook zijn gal te spuien. Mooi trouwens dat het management van Peaches nog een bericht heeft gestuurd naar het Zomerparkfeest. Om te bedanken voor de hartelijke en professionele ontvangst en begeleiding.
Heb ik echt niks te näöle? Eén minpuntje dan. Het shirt van de Vrienden en Vriendinnen van het Zomerparkfeest. Er staat ‘graag gedaan!’ op. Nogal een cliché als je mij vraagt. Het is ook een gemiste kans. Van gaer gedaon! word ik stukken vrolijker. Vandaar ook dat ik Sef Bogaerts heb gevraagd een T-shirt te printen met de dialectversie. Tot slot. Helemaal erop zit het Zomerparkfeest nog niet. We hebben bij de Vrienden winactie een heerlijke slagroomtaart van Jos Lamers gewonnen. Bij ieder stuk hebben we het weer even over de mooie dagen in het Julianapark.
Wies ’t aevel weer ens is,
Sef Derkx
Leave a Reply