My Blog

Theo Peters kwam als jong priester vanuit Sevenum naar Venlo. In de jaren die volgden werd hij er als kapelaan de vader van verenigingen en later een geliefd pastoor in zuid. Zaterdag overleed hij op 84-jarige leeftijd.

In interviews die Peters gaf kwam hij regelmatig terug op zijn roeping voor het priesterschap. Die was zeker niet vanzelfsprekend. Zijn vader die bakker was zag in zijn zoon de ideale opvolger in de bakkerij. Maar Peters junior koos voor een opleiding op Rolduc. Niet zozeer uit overtuiging, maar omdat hij op die manier niet meer in het kerkkoor hoefde te zingen. En dat kwam hem meer dan goed uit, want Peters had daar een enorme hekel aan.

Kerkdienst in een gymzaal

Op Rolduc kreeg Peters zijn uiteindelijke roeping. Na zijn priesterwijding in 1965 kwam hij als kapelaan te werken in de Venlose Heilige Geestparochie. De parochie hoorde bij de toenmalige nieuwbouwwijk Vinckenbosje. In afwachting van de kerk die nog gebouwd moest worden, deed Peters als kapelaan de heilige mis in de gymzaal die in het weekend dienst deed als noodkerk. 

Hervormer

Peters behoorde tot de generatie Venlose priesters die aan de slag ging na het Tweede Vaticaans Concilie. Oftewel de hervorming van de katholieke kerk eind jaren zestig onder paus Johannes XXIII. De gelovigen moesten meer inspraak krijgen in de kerk en de vieringen. Een gedachte die ook Peters omarmde. Maar net zoals collega’s Tjeu Kunnen (Venlo-Noord) en kapelaan Leo Brueren (Venlo-centrum) kreeg ook Peters vanaf de jaren zeventig te maken met tegenwerking. Onder de nieuwe bisschop Gijsen ging weer een conservatieve wind waaien door de Limburgse kerk.

Pastoor van in zuid

Peters sprak zich daar nooit publiekelijk over uit, maar gaf ook niet toe. Zo was actief betrokken bij de Vastenactie Noord-Limburg, de tegenhanger van de vastenactie van bisschop Gijsen. Als kapelaan en vanaf 1982 als pastoor in Venlo-zuid gaf hij zelf invulling aan zijn kerkdiensten, waarbij niet per se de kerkelijke regels, maar wel de mensen de boventoon voerden. Daarmee werd hij een geliefd en bekend priester in zuid. Niet voor niets bleef hij na zijn emeritaat in de wijk wonen en zich betrokken voelen bij de kerk en de verenigingen daar. 

Verenigingsman

In Venlo-oost zal Peters naast zijn priesterschap ook worden herinnerd als verenigingsman. In de wijk in opbouw vond hij het als kapelaan belangrijk dat er gemeenschapszin ontstond en dus dat er verenigingen kwamen. Hij trok huis aan huis om mensen enthousiast te krijgen voor een zangkoor of kindervakantiewerk en bouwde de twee verenigingen op. Ook was hij de grondlegger van het Kinderkamp Venlo, bedoeld om ervoor te zorgen dat alle kinderen tijdens de zomer op vakantie konden gaan. Zelf trok hij zestien jaar als hoofdleider mee op kamp. De meeste van Peters’ verenigingen bestaan tot op de dag van vandaag. Zelf nam hij in 2021 met pijn in zijn hart afscheid van zijn geliefde Venlo. Zijn gezondheid stond het niet langer toe om zelfstandig te wonen en hij dus keerde hij terug naar Sevenum waar hij ging wonen in een verzorgingshuis.